Balanceren tussen belasting en belastbaarheid blijft voor veel mensen een zoektocht. Voor mensen met niet aangeboren hersenletsel vaak met een wankel en deels onvoorspelbaar evenwicht als resultaat. De laatste weken is dit ‘evenwicht’ meer wankel dan normaal. Na de eerste verontrustende berichten ver bij ons vandaan, kwam de realiteit van de Corona crisis steeds dichterbij. Het duurde maar even en toen was de lockdown ook voor ons een feit. De wereld is langzaam tot stilstand geko...

De waarde van een vriendschap wordt in mijn ogen bepaalt door de mate waarin ik mezelf kan zijn bij die ander. Niet op je woorden hoeven passen. Niet te hoeven voldoen aan… Gewoon mogen zijn zoals ik mij op dat moment voel.

Het klinkt vanzelfsprekend. Toch blijkt het in de praktijk een stuk lastiger te zijn. Ik heb het geluk dat ik een paar hele fijne vrienden in mijn leven heb mogen ontmoeten. Sommigen ken ik al meer dan mijn halve leven en anderen zijn later op mijn...

Zodra je te maken krijgt met tegenslag in je leven blijkt acceptatie het toverwoord te zijn. Het wordt vaak omschreven als een bijna magisch moment. Een moment waarna alles anders en beter wordt.

In de eerste jaren na mijn herseninfarct was ik met alles bezig behalve met de acceptatie van dat wat is. Ik wilde vooral gewoon weer terug krijgen wat ik was kwijtgeraakt. Mijn vrolijke ik. Mijn behulpzame ik. De enthousiaste moeder en partner. De attente vriendin. De stabiele ik. ...

Als anderen wel eens aan mij vragen hoe ik na mijn herseninfarct mijn nieuwe weg weer heb gevonden dan is het lastig om dit kort samen te vatten. Het is alsof je met je eigen rugzak op reis gaat met bestemming onbekend. En dat past eigenlijk niet meer in onze westerse cultuur waarin je van jongs af aan op weg wordt gestuurd om de geplaveide paden te gaan volgen.

Dit begint al op de lagere school waar aan de hand van toetsen wordt bepaald of jij voldoet aan de verwachtingspat...

Laatst zat ik gefascineerd naar een stuk gatenkaas te kijken. Eigenlijk best wonderlijk om te zien hoe al die gaten doormiddel van de kaas samen toch weer zo een mooi en smakelijk geheel vormen.Op de één of andere manier maakte ik opeens een associatie met mijn brein. Ook ik heb sinds mijn beroerte aardig wat gaatjes in mijn geheugen. Over het algemeen zijn het kleine gaatjes maar soms worden deze ook wel eens afgewisseld met wat grotere.

Zoals laatst toen ik samen met mijn tw...

Dat het weinig zin heeft om je druk te maken over dingen die misschien zouden kunnen gebeuren heb ik lange tijd geleden al aan den lijve ondervonden. Binnen een korte periode heb ik totaal onverwacht twee dierbaren uit mijn eigen gezin verloren. Dit heeft mijn leven destijds met een mokerslag terug gebracht tot de kern.

Deze ervaringen hebben mij geleerd dat het geluk alleen te vinden is in het moment van nu. Achterom blijven kijken helpt je niet vooruit. En ben...

Na mijn werk in de auto op weg naar huis. Een route die ik bijna dagelijks reed en met mijn ogen dicht kon afleggen. En juist op deze route ben ik op een mooie dag in juli verdwaald.

Het leek vrij onschuldig. Ik kon ineens niet meer goed zien. Zag alles dubbel waardoor ik volledig mijn oriëntatie kwijt was. Gelukkig kon ik de auto nog net op tijd stoppen. En daar zat ik dan. Geen idee wat er met mij gebeurde. Ik zat alleen in de auto en probeerde te omvatten wat er aan...

Ik kan echt genieten van alle jaargetijden. Maar de lente…. ja die geeft toch elke keer weer nieuwe frisse energie. Het eerste voorjaarszonnetje, zien hoe de natuur ontwaakt na een koude winter. Heerlijk vind ik dat.

Toen de eerste lentezon in ons huis scheen was één ding toch wel duidelijk geworden. Meerdere jaren hadden wij wel plannen om ons huis eens een flinke opknapbeurt te geven maar de daarvoor benodigde energie was ver te zoeken. Maar nu was het and...

He daar ben je weer. Kijkend in de spiegel zie ik weer een vertrouwd beeld. Uiterlijk geen enkel verschil maar het gevoel is zo anders. Wonderlijk om te ervaren wat een Herseninfarct kan doen met je zelfbeeld.

De eerste 2 jaren na mijn CVA stonden in het teken van revalideren. Vechten om datgene weer terug te krijgen wat ik was verloren. Strijdend om te bewijzen dat ik gewoon weer de oude zou gaan worden. In deze periode zag ik in de spiegel een vrouw die meester was geword...

Een normale, relaxte, zaterdagochtend. Zij het niet dat ik toch wel enige kriebels in mijn buik voel. Met een heerlijke beker koffie in mijn hand droom ik weg over hoe de rest van de dag eruit gaat zien. Vanmiddag ga ik beginnen aan een workshop column schrijven. Hiermee haal ik een lang gekoesterde wens van mijn lijstje en ga het gewoon doen!

Mijmerend over mijn toekomstige columns welke met een lach en een traan gelezen en gedeeld gaan worden ontvang ik een WhatsApp van m...